kavitha

മുത്തശ്ശി

(വിജയന്‍ രാജപുരം)

ഇറയത്തിരിക്കുന്നു മുത്തശ്ശി; ചിരി തൂകി

ഇവിടെയീ വീടിൻ വെളിച്ചമായി

ഇരുളിലും പകലിലും നിഴലായ് വെളിച്ചമായ്;

ഇഴചേർന്ന് നമ്മുടെ കൂട്ടുകാരായ്.

ഇവർ വെറും മുത്തശ്ശിയല്ല; യീ നമ്മളെ

യിരുളിൽ നടത്തിയ വഴിവിളക്ക്

ഇവർ പാഴ് മരമല്ല; സ്നേഹാമൃതം തീർത്ത

കനിവിന്റെ; അറിവിന്റെ കല്പവൃക്ഷം

കഥചൊല്ലി കഥചൊല്ലി നമ്മേയുറക്കുവാൻ

അരികത്തു താളം പിടിച്ചിരിക്കാൻ

കവിതപ്പഴം വായിലലിയെടുത്തതിൻ

മധുരം പകർന്നൊരെൻ കൂട്ടുകാരി!

ചറപറാ മഴപെയ്ത്; തൊടിയെല്ലാം കടലാകെ -

യതിൽ തോണി പായ്ക്കാൻ കൊതിച്ചിരിക്കേ -

ഇലകോട്ടിപ്പണിതൊരു കളിവഞ്ചി തന്നതെൻ

പ്രിയകൂട്ടുകാരിയി; പടു മുത്തശ്ശി.

മഴനനഞ്ഞിറയത്ത് വന്നുകയറവേ

പഴിപറഞ്ഞമ്മ വടിയെടുക്കേ -

അരുതെന്ന് ചൊല്ലി; തൻ ഉടുമുണ്ടിനാലേ; യെൻ

തല തോർത്തി നൽകിയ കൂട്ടുകാരി

പല പല നാടുകൾ താണ്ടി; നാമൊരു നാളിൽ

തറവാടു വാതിൽക്കലെത്തി നിൽക്കേ;

വഴി നോക്കി നിൽക്കുവാ; നിറയത്തിരിക്കുവാ-

നവിടെ വേണം എന്നും ഈ വെളിച്ചം.

അരികത്തു വേണമീ മുത്തശ്ശി; ചിരി തൂകി

ഇവിടെയീ വീടിൻ വെളിച്ചമായി

ഇരുളിലും പകലിലും നിഴലായ് വെളിച്ചമായ്;

ഇഴചേർന്ന് നമ്മുടെ കൂട്ടുകാരായ്.

----- 

 Home